Przekręt

Takie coś. Napisane dawno, dawno temu i zapomniane, w końcu odświeżyłam i oto jest. Tytuł jest dobry, jeśli dłuższą chwilę zastanowić się nad treścią opowiadania, pod kątem przekrętu. Z początku miał to być Jalex, jednak stwierdziłam, że imiona jedynie zniszczą ten nastrój, tak więc zostały inicjały - A. oraz J. od imion Alex i Jack. :3

Komentować, kicie, komentować, trzeba ożywić w końcu bloga, ne? ,_,

Enjoy.~

~*~

„Intrygujesz mnie. Twój styl, zachowanie... Chcę wiedzieć o Tobie wszystko. Poznać Cię tak, jak jeszcze nigdy nikt. Chcę być dla Ciebie kimś wyjątkowym. Kimś, kogo każdy potrzebuje wbrew pozorom, jakie stwarza. Pozwól mi się do Ciebie zbliżyć.

Na zawsze Twój,

J.”

Kolejna kartka wepchnięta do szafki. To zaczynało go denerwować, a także sprawiało, że zaczął zwracać większą uwagę na otoczenie, na ludzi i dźwięki. Ponieważ ciągle czuł, jak czyjeś spojrzenie przeszywa go na wskroś, jednak nie mógł tej osoby zlokalizować. Jakby rozpływała się w powietrzu – gdy tylko się odwracał, dziwne uczucie znikało. Wzdychał wtedy cicho i wracał do przerwanego zajęcia, a przez resztę dnia nie czuł już na sobie owego spojrzenia.

O rzeczach małych i mniejszych I

Ot, taki zbiór króciutkich opowiadań. Niektóre z sensem, inne bez, zależy jak się patrzy. Takie trochę przemyślenia, które błądzą czasem po mojej głowie. Będzie tego więcej, niektóre krótkie jak to, inne dłuższe. Taka jakby seria. Enjoy.~
Btw, najlepszego z okazji dnia dziecka. :3

 Właściwa Rzeczywistość

  - Co jeśli tak na prawdę nie istniejemy? Jeśli każda osobna istota jest jedynie wytworem wyobraźni pojedynczej jednostki? Na przykład, Ty jesteś jedynie moim wytworem, wszystko wokół nie jest prawdziwe, a właściwa rzeczywistość jest gdzieś indziej. Gdzieś, gdzie my sami jedynie śpimy i śnimy o tym wszystkim? Albo wszystko okół, łącznie z nami, jest tym, co widzimy po śmierci. A jeśli we Właściwej Rzeczywistości jestem martwy? A Ty byłeś moim przyjacielem i dlatego Cię widzę? Może stąd biorą się nasze osobowości i charaktery, z tamtego właściwego życia...
  Druga postać popatrzyła na niego jak na idiotę, którym rzeczywiście był, poddając się takim myślom.
  - A gdy śpimy, stajemy się niewidoczni dla innych - wymienili się zirytowanymi spojrzeniami. Jak łatwo kogoś oburzyć...